تاثیر عناصر پتاسیم و روی بر تغییرات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی مقاومت به خشکی در ذرت (رقم سینگل کراس ۷۰۴)

مطالعه تغییرات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در شرایط تنش خشکی و مصرف عناصر پتاسیم و روی می تواند به شناسایی فاکتورهای مؤثر و نقش عناصر پتاسیم و روی در مقاومت گیاهان به تنش خشکی کمک کند. به این منظور آزمایشی درشرایط مزرعه بر روی ذرت (رقم سینگل کراس 704) در شهرستان بوانات در سال 1389 به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در3 تکرار اجرا شد. کرت های اصلی مربوط به تنش خشکی (شاهد و تنش در مرحله رویشی (70 روز بعد از کاشت) و کرت های فرعی شامل سطوح مختلف سولفات پتاسیم (0، 150 و 300) کیلوگرم در هکتار و سطوح مختلف سولفات روی ( 0، 15 و30 ) کیلوگرم در هکتار بود. در این آزمایش غلظت کلروفیل، پرولین، پروتئین، پتاسیم و روی در برگ ذرت، در شرایط مطلوب رطوبتی و شرایط تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده افزایش معنی دار محتوای کلروفیل (درسطح احتمال5%) و پروتئین (درسطح احتمال5%) در برگ در شرایط تنش خشکی بود. مصرف سولفات پتاسیم و سولفات روی، موجب افزایش محتوای پرولین، پروتئین و کلروفیل برگ در شرایط تنش خشکی گردید. مصرف سولفات پتاسیم و سولفات روی از طریق افزایش میزان جذب عناصر پتاسیم و روی، افزایش محتوای پروتئین، حفظ کلروفیل برگ و در نتیجه فتوسنتز مؤثرتر، و هم چنین با افزایش غلظت پرولین در برگ گیاه، استرس اسمزی ناشی از تنش خشکی را کاهش داده و مقاومت گیاه ذرت در برابر تنش خشکی بهبود بخشید.